هجدهم تیرماه سال ۱۳۷۸ خورشیدی، نه تنها از نظر گستردهگی و نگاه دمکراسیخواهانه نقطهٔ عطفی در تاریخ اخیر حرکتهای دانشجویی ایران شمرده میشود بلکه از نظر میزان خشونتی که حاکمیت در مقابل آن از خود نشان داد هم برجسته است. دو فعال دانشجویی که در جریان این اعتراضها به عنوان رهبران این حرکت بازداشت شدند و بعدا در جریان محاکمات برایشان به عنوان متهمان ردیف اول پانزده سال زندان و اعدام تقاضا شد، منوچهر محمدی و برادرش اکبر محمدی بودند. منوچهر محمدی در این برنامهٔ به عبارت دیگر که ویژهٔ سالگرد این واقعه است میگوید: «این را ما راه نینداختیم، شرایط زمانی راه انداخت...ما در همون موقع پیشبینی میکردیم که خاتمی ره به جایی نخواهد برد» و «همیشه دانشگاه یک یا چند پله جلوتر از مردم حرکت میکنه. لذا اونجا ثقل تصمیمسازی ویژه هست». گفت و گو با منوچهر محمدی، بیست و سه سال بعد از واقعه هجدهم تیر در این برنامه به عبارت دیگر.